Zondag 6 augustus zijn we met een 25-tal Tochtgenoten gaan wandelen in het grensgebied tussen Opitter en de Solterheide. Miet Dreezen en Theo Haex waren onze natuurgidsen. Start- en aankomplaats was de bivakzone “Solt”: een open plek in het bos waar je op een houten platform je tent kunt opslaan om er vrij te kamperen. Er is een waterpomp en een toilet. Je hoeft niet op voorhand te reserveren : als er ruimte is om je tent op te slaan, kan je er voor een nacht kamperen. Een kilometer verder vind je zo nodig een tweede bivakzone “Itter” met dezelfde basisvoorzieningen. Heerlijk om zo midden in de natuur te zijn.
Vooraf kregen we wat basiskennis over CO2, de broeigassen en menthaangassen; van allemaal teveel aanwezig in ons leefmilieu waardoor de temperatuur van onze aardbol geleidelijk aan verstoord geraakt. En waar we met z’n allen wat aan kunnen doen door anders te leven : minder auto rijden, minder vlees eten, voedsel uit eigen regio gebruiken in plaats van producten die via verre verplaatsingen op ons bord komen, minder insecticiden gebruiken om planten endieren te beschermen, zuiniger met water omgaan, enz…
De wandeling ging over zandwegen tussen bossen en velden, afwisselend in een open en gesloten landschap. Met tussenpozen hielden we even halt om aan de hand van een boom of een plant toelichting te krijgen hoe de groei van het een gewas een bedreiging is voor de instandhouding van andere planten of dieren is. Wist je dat door de overvloedige aanwezigheid van maïsteelt en de sproeistoffen die hierbij gebruikt worden de bijen het bijzonder kwaad krijgen in onze regio ? En wie zegt geen bijen meer, die weet dat er heel wat andere leven bedreigd is. Wist je ook dat de berk en andere platen die stuifmeel produceren in vergelijking met honderd jaar terug veel langer moeten bloeien om hun soort in stand te houden ? Niet te verwonderen dat we nu meer last hebben met allerlei soorten allergieën.
Dat klonk allemaal nogal bedreigend en waarschuwend. Gelukkig waren er enkele humoristen in onze groep die dat met een klinkslag of een grapje wat konden relativeren. En wat te vinden van een van de kinderen die het heerlijk vond om tussen de rijen maïs te lopen en verstoppertje kon spelen. Ook de drie honden die mee waren vermaakten zich op hun manier en vonden het heerlijk om door de plassen water te kunnen plonsen. En we kruisten ook andere wandelaars, fietsers en zelfs een paardenkoets. Miskleum was de quad die met veel lawaai door dit stiltegebied dreunde : een uitwas van onze gemotoriseerde wereld.
Wat zo vrij wandelen in de natuur ook meebrengt is dat je ongedwongen een praatje kunt slaan met wandel-gezellen. Vertellen over wat je bezighoudt, wat je blij of verdrietig maakt, wat je denken en doen is. In die zin is zo’n wandeling ook een ontmoetingsgebeuren.
Terug aangekomen op de bivakplaats was er wat drinken en zelf gebakken cake met daarin eieren van kippen die in een open ren een natuurlijk bestaan hebben. Om de lessen van de wandeling nog eens op te frissen kregen we een woordenpuzzel in te vullen waarbij we mekaar mochten helpen en “spieken” bij de buur geen probleem mocht zijn. We kregen 9 oplossingen binnen, waarvan 8 correcte. Diegene die op 7 goede antwoorden gegokt heeft mag nog een fles wijn van ons verwachten.
